Ezels zijn zeer nauw verwant met paarden, maar verschillen op vele punten. Zo kunnen ezels met hun gebalk communiceren tot op drie kilometer afstand.
Ras:
Ezel
Indeling:
Afrikaanse ezel
Stokmaat:
90 - 160 cm
Uiterlijk:
lange oren, staande manen, vaak lichte kleuring op de buik en zebra-achtige aftekeningen op de benen, kwastachtige staart, gekruiste schouders
Kleur van de vacht:
grijs, bruin, zwart, zelden ook wit
Karakter:
intelligent, zeer sociaal, gevoelig, moedig
Oorrsprong:
Afrika
Verspreiding:
wereldwijd
Geschikt voor:
dier ondersteunde therapie, bescherming van schaapskuddes, landschapsbehoud
Wist u al dat? De kruising tussen een paard en een ezel wordt een muilezel genoemd. Een muilezel heeft een paardenhengst als vader en een ezelmerrie als moeder. Bij het muildier is het precies andersom: de moeder is een paardenmerrie en de vader een ezelhengst. Muildieren en ezels kunnen zich echter niet verder voortplanten.
In het geheel niet koppig: de ezel.
Een zeer ongewoon lid van de paardenfamilie is de tamme ezel. Hij stamt af van de Afrikaanse wilde ezel en werd duizenden jaren geleden gedomesticeerd. Hij werd voornamelijk gebruikt als rijdier en lastdier, maar werd daarna steeds meer vervangen door het paard. Door zijn taaiheid en zijn vastigheid op oneffen terrein bleef hij echter een trouwe metgezel van de mens. Vooral de armere klassen van de volkeren in alle tijdperken konden zich meestal een robuuste ezel als werkdier veroorloven in plaats van een elegant paard. Dit heeft ertoe bijgedragen dat de ezel tot op de dag van vandaag aanzienlijk minder erkenning krijgt dan het paard.
Een andere reden is dat deze langorige dieren als koppig worden beschouwd. Dit berust echter op een misverstand: in geval van gevaar slaan ezels niet onmiddellijk op de vlucht zoals paarden, maar blijven ze stilstaan. Ze nemen even de tijd om te beslissen of ze moeten weglopen, stilstaan of aanvallen – in feite zullen ezels soms hun vijanden aanvallen als dat nodig is. Ook al lijkt het van buitenaf vaak niet zo, toch staan ezels in deze situatie van besluitvorming onder grote druk. Als de eigenaar dan probeert de ezel te drijven of verder te gaan, veroorzaakt dit nog meer stress voor het dier. Hij zal dus niet van z’n plaats komen. Een ezel is zeker niet koppig, maar de omgang vergt veel geduld en inlevingsvermogen. Als iemand echter eenmaal het vertrouwen van een ezel heeft gewonnen, blijkt het een zeer trouwe vriend te zijn. De samenwerking wordt dan ook gekenmerkt door een hoge mate van motivatie en bereidheid om te leren. Tegelijkertijd laten de intelligente dieren zich ook graag van hun komische kant zien, wat verschillende ezels in de show al meermaals hebben bewezen.
Er zijn wereldwijd meer dan dertig ezelrassen.
Ezels zijn zeer nauw verwant met paarden, maar verschillen op vele punten. Ze hebben geen weelderige staart, maar een staart die uitloopt in een kwastje. Typisch voor de dieren zijn ook de korte staande manen en de streep die over de rug loopt. Hun roep is veel luider dan het hinniken van een paard, zodat ze met elkaar kunnen communiceren over lange afstanden, tot drie kilometer. Om deze geluiden over zo'n grote afstand te kunnen horen, hebben ezels langere oren dan paarden, waardoor ze bijzonder koddig lijken. De meestal grijze vacht van de ezel is niet waterafstotend, zodat een ezel de bescherming van een stal nodig heeft als het regent. Hun voedingspatroon is ook anders dan dat van paarden: Ezels hebben een goede spijsvertering en hoeven maar weinig graan en weelderig gras te eten, anders bestaat het risico op ziekten en zwaarlijvigheid. In plaats daarvan hebben ze veel ruwvoer nodig, bijvoorbeeld takken en schors, hooi en stro.
Wereldwijd zijn er meer dan dertig verschillende ezelrassen. De meeste ezels kunnen echter niet bij één van deze rassen worden ingedeeld, zodat zij slechts ruwweg kunnen worden onderverdeeld in dwergezels, gewone ezels en grote ezels. Van elk ezelras bestaan slechts enkele exemplaren. Fokverenigingen proberen ze echter voor uitsterven te behoeden.
